Menu
Insulinooporność to stan, w którym organizm przestaje prawidłowo reagować na insulinę – hormon regulujący poziom cukru we krwi. Aby utrzymać stabilny poziom glukozy, trzustka zaczyna produkować większe ilości insuliny, co może prowadzić do różnych problemów zdrowotnych, w tym cukrzycy typu 2.
Insulinooporność rozwija się na skutek wielu czynników, z których najważniejsze to:
• Nadwaga i otyłość – zwłaszcza otyłość brzuszna powoduje zmiany metaboliczne, które zmniejszają wrażliwość komórek na insulinę.
• Niska aktywność fizyczna – brak ruchu powoduje, że mięśnie gorzej wykorzystują glukozę, co prowadzi do wzrostu poziomu insuliny we krwi.
• Nieprawidłowa dieta – nadmiar węglowodanów prostych, przetworzonych produktów i tłuszczów trans negatywnie wpływa na metabolizm insuliny.
• Czynniki genetyczne – jeśli w rodzinie występowała cukrzyca typu 2, ryzyko insulinooporności jest większe.
• Przewlekły stres i zaburzenia hormonalne – wysoki poziom kortyzolu może wpływać na rozwój insulinooporności.
Insulinooporność może długo rozwijać się bezobjawowo, ale niektóre sygnały mogą świadczyć o jej obecności:
• przewlekłe zmęczenie i senność, szczególnie po posiłkach,
• trudności z koncentracją, uczucie „mgły mózgowej”,
• wzrost masy ciała, szczególnie w okolicach brzucha,
• napady głodu i ochota na słodycze,
• ciemniejsze przebarwienia na skórze (np. na szyi, w okolicy pach czy łokci).
Jeśli zauważasz u siebie te objawy, warto wykonać odpowiednie badania diagnostyczne.
Aby zdiagnozować insulinooporność, należy wykonać odpowiednie badania laboratoryjne. Podstawowe testy obejmują:
• Wskaźnik HOMA-IR – obliczany na podstawie poziomu glukozy i insuliny na czczo. Wynik powyżej normy może wskazywać na insulinooporność.
• Hemoglobina glikowana (HbA1c) – określa średni poziom glukozy we krwi w ciągu ostatnich 2-3 miesięcy, co pozwala ocenić, czy występują długoterminowe zaburzenia gospodarki cukrowej.
• Doustny test tolerancji glukozy (OGTT) z oznaczeniem insuliny – badanie wykonywane w przypadku nieprawidłowych wyników glukozy i insuliny na czczo. Polega na pomiarze poziomu glukozy i insuliny przed oraz po spożyciu roztworu glukozy.
Badania uzupełniające
Aby ocenić pełen obraz metaboliczny pacjenta, warto również wykonać:
• Profil lipidowy – poziom cholesterolu całkowitego, LDL, HDL i trójglicerydów, ponieważ insulinooporność często wiąże się z zaburzeniami lipidowymi.
• Próby wątrobowe (ALT, AST, GGTP) – pozwalają ocenić stan wątroby, która odgrywa kluczową rolę w metabolizmie glukozy i lipidów.
• Witamina D3 – jej niedobór może zwiększać ryzyko zaburzeń metabolicznych, w tym insulinooporności.
• TSH, FT3, FT4 – hormony tarczycy mają istotny wpływ na metabolizm, a ich zaburzenia mogą nasilać insulinooporność.
Regularne badania pomagają w wykrywaniu insulinooporności i zapobieganiu jej powikłaniom.
Leczenie insulinooporności opiera się na zmianie stylu życia i wprowadzeniu zdrowych nawyków:
• Zmiana diety – ograniczenie produktów o wysokim indeksie glikemicznym, wybór zdrowych tłuszczów i białka, spożywanie większej ilości warzyw i błonnika.
• Aktywność fizyczna – regularne ćwiczenia (trening siłowy i aerobowy) poprawiają wrażliwość na insulinę.
• Redukcja masy ciała – nawet niewielka utrata wagi może znacząco poprawić wyniki badań.
• Zarządzanie stresem – techniki relaksacyjne, medytacja czy joga mogą pomóc w obniżeniu poziomu kortyzolu, który wpływa na metabolizm cukrów.
• W niektórych przypadkach – leczenie farmakologiczne – np. metformina może wspomagać proces leczenia.
Jeśli chcesz sprawdzić, czy masz insulinooporność, zapraszamy do naszych punktów pobrań we Wrocławiu:
📍 Popowicka 77 Wrocław
📍 Zakładowa 14C Wrocław
Oferujemy badania bez kolejek , co pozwala na szybkie i komfortowe wykonanie testów.
Zadbaj o swoje zdrowie – wczesna diagnoza pozwala skutecznie przeciwdziałać insulinooporności i zapobiec poważniejszym konsekwencjom zdrowotnym.
Więcej informacji o diagnostyce insulinooporności znajdziesz tutaj: Insulinooporność – jak ją diagnozować?
